υπερτόνωση

η, Ν

η ενέργεια και το αποτέλεσμα τού υπερτονώνω.

[ΕΤΥΜΟΛ. < υπερτονώ. Η λ., στον λόγιο τ. ὑπερτόνωσις, μαρτυρείται από το 1861 στο Γαλλοελληνικόν Λεξικόν τών Σχινά και Λεβαδέως].